ALAS kuwatro na ng hapon nang tingnan ni Maya ang oras sa relo na nakasabit sa kanyang opisina. Matatapos na ang araw niya at sa awa ng Diyos ay wala siyang nakita na ayaw niyang makita. Lunes noon, unang araw niya sa opisina pagkatapos ng napakahaba at nakakagalit na weekend. Ayaw na sana niyang tumuntong sa opisina’ng iyon pero hindi na siya ang dati’ng Maya na bigla na lang nawawala na parang bula.
Iniligpit na niya ang mga gamit at inilagay sa bag ang mga kailangan niyang iuwing mga papeles at design plates na dapat pang pag-aralan. Maaga siyang uuwi dahil marami pa siyang dapat asikasuhin, kasama na ang paglipat sa bagong uupahan. Bibitbitin na sana niya ang mga gamit nang biglang bumukas ang pinto. Napanganga siya sa sobrang gulat at mas lalo pa siyang nagulat nang makita kung sino ang bisita niya nang mga oras na iyon.
Unang tingin pa lang ni Maya kay Benjamin ay alam niyang hindi na maganda ang timpla nito. Bukas ang unang dalawang butones ng suot nitong asul na long sleeves at pulang-pula ang mukha nito sa sobrang galit.
“Maya, we need to talk,” seryosong sabi ni Benjamin. Lumapit ito kay Maya, sapat lamang para mailapag nito ang mga larawan sa mesa ng dalaga. “Ano’ng ibig sabihin nito?”
Tiningnan iyon ni Maya. Hindi na niya kailangang lumapit pa doon dahil mula sa kinatatayuan niya ay kita na niya kung ano ang mga iyon.
“Bakit magkasama kayo ng lalaki’ng iyon? Nagkikita pa rin kayo hanggang ngayon?”
Nagpakawala si Maya ng isang bahaw na tawa. “Wow, parang ako pa ang lumalabas na masama ngayon? Sino ba sa ating dalawa ang nakabuntis, ako ba?”